duszpasterz

м. [духоўны] пастыр

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Séelsorger

m -s, - духо́ўнік, па́стыр

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

pastor

[ˈpæstər]

n.

1) па́стар -а m. (настая́цель пратэста́нцкае царквы́); духо́ўны па́стыр

2) па́стыр -а, пасту́х -а́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

the Good Shepherd

До́бры Па́стыр (пра Ісу́са Хрыста́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

pasterz

м.

1. пастух;

2. пастыр

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Па́стар 1, па́стыр ’пратэстанцкі святар’, ’кіраўнік паствы’ (ТСБМ, Яруш., Др.-Падб., Касп.), ст.-бел. пастеръ, пастэръ ’тс’ (1580 г.) запазычаны са ст.-польск. paster, якое праз ням. Pastor з лац. pastor ’які пасе, пастух’ — дзеепрыметніка ад дзеяслова pascere ’пасці’ (Праабражэнскі, 2, 24; Фасмер, 3, 214; Голуб-Ліер, 362; Булыка, Лекс. запазыч., 173).

П́астар 2 ’старэйшы пастух’ (браг., Шатал.). Да пасты́р (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Па́сцел ’пастух’ (паўн.-усх., КЭС). Да пасці (гл.). Суфікс ‑еЛу як у рус. петел ’певень’ Пра ‑ц‑ (якое З ‑Т‑) гл. пастыр.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пастэ́рка ’жаночы капялюш’ (Касп.). З польск. pasterka ’саламяны дамскі капялюш з нізкім верхам і вялікім брылём’ (Варш. сл., 4, 79). Да пастар, пастыр ’пастух’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

shepherd

[ˈʃepərd]

n.

1) пасту́х аве́чак

2) па́стыр -а m., духо́ўны апяку́н

•

- the Good Shepherd

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пастух / памочнік пастуха: падпасак / пасе коней: канапас / пасе коней на начлезе: начлежнік / пасе авечак: чабан / пасе свіней: свінапас; пастыр (абл.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)