узакане́нне

‘пастанова’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. узакане́нне узакане́нні
Р. узакане́ння узакане́нняў
Д. узакане́нню узакане́нням
В. узакане́нне узакане́нні
Т. узакане́ннем узакане́ннямі
М. узакане́нні узакане́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

распараджэ́нне, -я, н.

1. гл. распарадзіцца.

2. мн. -і, -яў. Загад, пастанова.

Аддаць р.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

постановле́ние ср. пастано́ва, -вы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ruling​1 [ˈru:lɪŋ] n. пастано́ва, рашэ́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

узако́ненне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. гл. узаконіць.

2. Пастанова, якая мае сілу закона (уст., афіц.).

Зборнік узаконенняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́рак, ‑у, м.

Уст. Пастанова, рашэнне суда; прыгавор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

верды́кт, ‑у, М ‑кце, м.

Пастанова, прыгавор (пераважна суда прысяжных).

[Ад лац. vere dictum — правільна сказанае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канстытуцыя,

пастанова вальнага сейма Каралеўства Польскага і Рэчы Паспалітай.

т. 7, с. 598

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

абавязко́вы, -ая, -ае.

1. Які безумоўна трэба выконваць.

Абавязковая пастанова.

Абавязкова (прысл.) прыйду.

2. Які заўсёды павінен быць, заўсёды прысутнічае.

А. экзэмпляр.

|| наз. абавязко́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Regierungsverordnung

f -, -en ура́давая пастано́ва, пастано́ва ўра́да

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)