узакане́нне

‘пастанова’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. узакане́нне узакане́нні
Р. узакане́ння узакане́нняў
Д. узакане́нню узакане́нням
В. узакане́нне узакане́нні
Т. узакане́ннем узакане́ннямі
М. узакане́нні узакане́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)