паспрэ́чыць

‘паспрачацца з кім-небудзь’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. паспрэ́чу паспрэ́чым
2-я ас. паспрэ́чыш паспрэ́чыце
3-я ас. паспрэ́чыць паспрэ́чаць
Прошлы час
м. паспрэ́чыў паспрэ́чылі
ж. паспрэ́чыла
н. паспрэ́чыла
Загадны лад
2-я ас. паспрэ́ч паспрэ́чце
Дзеепрыслоўе
прош. час паспрэ́чыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

закла́сціся, -ладу́ся, -ладзе́шся, -ладзе́цца; -ладзёмся, -ладзяце́ся, -ладу́цца; -ла́ўся, -ла́лася; -ладзі́ся; зак. (разм.).

Пайсці ў заклад, паспрачацца на што-н.

Я магу з., што ён гэта зрабіў ненаўмысна.

|| незак. заклада́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца і закла́двацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

wykłócić się

зак. паспрачацца; пасварыцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

posprzeczać się

зак. пасварыцца; паспрачацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

założyć się

зак. пабіцца аб заклад; паспрачацца;

mogę się ~\ że ... — магу паспрачацца, што...

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

высакаме́рны, ‑ая, ‑ае.

Пагардліва-фанабэрысты; напышлівы. Высакамерны выгляд. □ [Ярохіну] вельмі хацелася паспрачацца з гэтым высакамерным панам, збіць з яго гэтую надзьмутую фанабэрыстасць. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закла́сціся, ‑дуся, ‑дзешся, ‑дзецца; ‑дзёмся, ‑дзяцеся, ‑дуцца; зак.

Разм. Пайсці ў заклад, паспрачацца на што‑н. [Завішнюк] мог закласціся, што так зрабіла Жэнька ад злосці, і ён сам пачынаў злаваць на яе. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фальшы́васць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць фальшывага. [Лабановіч] адчувае фальшывасць свайго становішча, але хоча паспрачацца з суседкаю. Колас.

2. Тое, што і фальш (у 1, 2 знач.). Не даць Сябе самога выкрасці, У пахвальбе фальшывасць разгадаць. І. Калеснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

потяга́ться сов., разг. (помериться силами, знанием и т. п.) пацяга́цца, паду́жацца, паспрача́цца; (по судам и т. п.) пацяга́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Патаро́йкацца ’паспрачацца’ (докш., Янк. Мат.). Да таро́йкацца (гл.), якое, магчыма, звязана з прасл. terti (гл. Куркіна, Этимология–1980, 24–25), параўн. польск. tarać ’балбатаць’ ці рус. тарары́ка ’балбатун’. Суфікс ‑ойк‑ надае семантыцы экспрэсіўнасць, і з-за дыфтонга можна меркаваць аб балтыйскім паходжанні слова — параўн. літ. tar̃ti ’гаварыць’, tarýti ’тс’. Параўн. таксама бел. дзейкаць ’плявузгаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)