2. (месца, дзеразмешчанывуллі) Bíenengarten m -s, -gärten
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
пасека
Том: 24, старонка: 20.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
Па́сека, пасе́ка, па́сіэка, па́сіка, па́сяка ’поле на месцы расчышчанага лесу’ (ТСБМ, Нас., Шат., Сл. ПЗБ, Бес.), ’поле ў лесе’ (Выг.), ’невялікая купа дрэў або гай у полі (дубняк, алешнік)’ (ТС), ’месца, дзе нядаўна быў высечаны лес’ (Некр., Серб.), ’папялішча’ (Маш.), ’месца, дзе стаяць вуллі’ (ТСБМ, Грыг., Маш., Сл. ПЗБ). Укр.па́сіка, рус.па́сека, польск.pasieka, чэш.paseka. Прасл.po‑sěka, якое з po‑sěkti ’пасячы’ — першапачаткова ’высечаныя кусты, якія спальваліся, і на іх месцы рабілася поле’ (Махэк₂, 436), пазней і ’расчышчанае месца для вулляў’ (Праабражэнскі, 2, 26; Брукнер, 398; Фасмер, 3, 211). Сюды ж бяроз.па́сек ’пчаляр’ (Сл. ПЗБ). Больш падрабязна гл. таксама Мюллер (ZSl., 17, 1972 (1), 27), Каткоў (УЗ МОПИ, 341 (1969), 139).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
па́сека
1. Поле на месцы высечанага лесу (БРС); ляда (Смал.).
2. Месца, дзе стаяць ці стаялі вуллі (паўсям.).
3. Месца, дзе высеклі лес (БРС). Тое же пасе́ка (Слаўг.).
4. Участак лесу, прызначаны для высечкі (БРС).
5. Паша, выпас; луг на месцы высечанага лесу (Барыс., Стаўбц.).
□в.ПасекаСт.-дар., ур. Вашчы́лава Пасека (поле, лес) каля в. Шаламы Слаўг., ур. Ананьева Пасека каля в. Ст. Каменка Слаўг., ур. Пасека (луг) каля в. Пруды Стаўбц.
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
