перессо́рить сов. перасвары́ць; (поссорить) пасвары́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перасвары́ць, ‑свару, ‑сварыш, ‑сварыць; зак., каго.

Пасварыць каго‑н. з кім‑н., з усімі, многімі. Перасварыць братоў паміж сабою.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

skłócić

зак. пасварыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pogniewać

зак. пасварыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pokłócić

зак. пасварыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пасва́раны

1. поссо́ренный;

2. поссо́ренный, рассо́ренный;

3. перессо́ренный;

1-3 см. пасвары́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

powaśnić

зак. кніжн. пасварыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Перава́дзіць ’пасварыць усіх, пасеяць разлад, нязгоду’ (Др.-Падб.). Да пера- (гл.) і вадзіць 1 ’шкодзіць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

entzwéien

1.

vt пасвары́ць

2.

(sich)

пасвары́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Прасе́ўрыць ’праветрываць на скразняку’ (Касп.). Да сівер, север, параўн. пасварыць ’патрэскацца ад холаду’ (Сл. ПЗБ) (гл.). Магчыма, пад уплывам літ. šiaure ’поўнач’, šiaurus ’халодны, паўночны’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)