пасвары́ць гл. сварыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пасвары́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пасвару́ пасва́рым
2-я ас. пасва́рыш пасва́рыце
3-я ас. пасва́рыць пасва́раць
Прошлы час
м. пасвары́ў пасвары́лі
ж. пасвары́ла
н. пасвары́ла
Загадны лад
2-я ас. пасвары́ пасвары́це
Дзеепрыслоўе
прош. час пасвары́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пасвары́ць сов.

1. (вызвать ссору) поссо́рить;

2. (поссорив, разлучить) поссо́рить, рассо́рить;

3. (поссорить многих между собой) перессо́рить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пасвары́ць, ‑свару, ‑сварыш, ‑сварыць.

Зак. да сварыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасвары́ць verzánken vt; entzwéien vt (высок.)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

свары́ць, свару́, сва́рыш, сва́рыць; незак., каго.

Выклікаць сварку, спрэчку каго-н. з кім-н.

|| зак. пасвары́ць, -свару́, -сва́рыш, -сва́рыць.

П. сяброў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

поссо́рить сов. пасвары́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перасвары́ць, -вару́, -ва́рыш, -ва́рыць; -ва́раны; зак., каго (што).

Пасварыць многіх, каго-н. з кім-н.

П. даўніх сяброў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рассо́рить сов., разг. пасвары́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раздружи́ть сов., разг. раздружы́ць; пасвары́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)