Verbum

дысгармо́нія, -і, ж.

1. Парушэнне гармоніі, адсутнасць сугучнасці; немілагучнасць.

2. перан. Разлад, няўзгодненасць, парушэнне адпаведнасці чаго-н. чаму-н.

Д. колераў у пейзажы.

|| прым. дысгармані́чны, -ая, -ае.

Дысгарманічнае спалучэнне колераў.

|| наз. дысгармані́чнасць, -і, ж.

верало́мства, -а, н.

1. гл. вераломны.

2. Парушэнне абавязацельстваў клятвы; здрада, вераломны ўчынак.

правапарушэ́нне, -я, мн. -і, -яў, н. (афіц.).

Парушэнне права, законаў; злачынства.

Прафілактыка правапарушэнняў.

бясчы́нства, -а, мн. -ы, -аў, н.

Грубае парушэнне грамадскага парадку, скандальныя паводзіны.

Тварыць бясчынствы.

непара́дак, -дку, мн. -дкі, -дкаў, м.

Беспарадак, адсутнасць або парушэнне парадку.

У пакоі панаваў н.

епіты́м’я, -і, ж.

Род царкоўнага пакарання (пост, працяглыя малітвы) за парушэнне рэлігійных норм.

Налажыць епітым’ю.

асіме́трыя, -і, ж.

Адсутнасць або парушэнне сіметрыі.

|| прым. асіметры́чны, -ая, -ае; наз. асіметры́чнасць, -і, ж.

разло́м, -у, м.

1. гл. разламаць.

2. перан. Парушэнне ўнутранага адзінства; раздвоенасць, надломленасць.

Душэўны р.

замяша́нне, -я, н.

Раптоўнае парушэнне парадку, збянтэжанасць, разгубленасць.

Прыйсці ў з.

Унесці з. ў шэрагі ворага.

штрафны́, -а́я, -о́е.

1. гл. штраф.

2. Які мае адносіны да спагнання за парушэнне якіх-н. правіл.

Ш. ўдар (у футболе). Штрафная лава (у спорце: для тых, хто часова выдалены з поля за парушэнне правіл гульні). Ш. батальён, штрафная часць (з тых, хто правініўся).