пара́люш, -у, м. (разм.).

Тое, што і параліч.

|| прым. пара́люшны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дрыжа́льны дрожа́тельный;

○ д. паралі́ч — дрожа́тельный парали́ч

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паралі́тык, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Хворы на параліч.

|| ж. параліты́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

|| прым. параліты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паралі́тык, ‑а, м.

Разм. Хворы на параліч, разбіты паралічам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апапле́ксія, -і, ж.

Кровазліццё ў які-н. орган або закупорка мазгавых сасудаў, што выклікае раптоўную страту прытомнасці і параліч; інсульт.

|| прым. апаплексі́чны, -ая, -ае.

Апаплексічны ўдар.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дрыжа́льны, ‑ая, ‑ае.

Які суправаджацца дрыжаннем, дрыжыкамі. Дрыжальны рэфлекс. Дрыжальны параліч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

paralysis [pəˈræləsɪs] n. (pl. -ses) пара́ліч, пара́люш (таксама перан.);

He suffered a stroke and partial paralysis. Ён перанёс удар і частковы параліч.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

апапле́ксія, ‑і, ж.

Кровазліццё ў мозг або закупорка мазгавых сасудаў, якія выклікаюць параліч; інсульт.

[Грэч. apopleksia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

параліты́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Разм. Хворая на параліч, разбітая паралічам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Паралю́ш ’параліч’ (ТСБМ, Нас., Гарэц., Др.-Падб., Шат., Сл. ПЗБ). З польск. нар. paralusz ’тс’. Далей гл. параліч.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)