przymawiać

незак. komu дакараць, папікаць каго

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

reproach​2 [rɪˈprəʊtʃ] v. (for) папрака́ць, дакара́ць, папіка́ць, упіка́ць;

You’ve got nothing to reproach yourself for. Вам няма ў чым папракнуць сябе.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Піня́ць, фалькл. піняці ’наракаць, дакараць’ (віц., Рам. 3), ’злаваць, папікаць’, піняцца ’скардзіцца, злавацца’ (Бяльк.). КЭСРЯ, 332 выводзяць ад пеня, якое са ст.-слав. пена ’штраф’ < пят. росна < ст.-грэч. ποινή ’пакаранне’. Гл. таксама пянягща ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кори́ть несов.

1. (упрекать, порицать за что-л.) дакара́ць, упіка́ць (каго);

2. (попрекать чем-л.) дакара́ць, папіка́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

укоря́ть несов. дакара́ць (каго); (упрекать) рабі́ць за́кід (каму); (попрекать) папіка́ць (каму, каго, чым), упіка́ць (каму, каго, чым).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

reprove [rɪˈpru:v] v. fml (for) рабі́ць вымо́ву; дакара́ць, папіка́ць; свары́цца (на каго-н.);

I was reproved for wasting paper. Мне зрабілі вымову за расходаванне паперы.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Прамава́ць 1 ’надаваць, узводзіць у вышэйшую (духоўную) ступень’ (Нас.). Праз польск. promować ’пераводзіць у наступны клас; прысвойваць вучоную ступень і пад.’ < лац. promovere ’перасоўваць, рухаць наперад’ (гл. Банькоўскі, 2, 783).

Прамава́ць 2, прамова́ты ’лаяць, сварыцца’ (горк., бяроз., Шатал.). З польск. przemawiać (się) ’папікаць адзін аднаго, спрачацца, лаяцца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

папракаць, дакараць, упікаць, папікаць □ пароць у вочы

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

wymawiać

незак.

1. вымаўляць;

2. дакараць, папікаць;

3. komu co адмаўляць каму ў чым

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

hurl [hɜ:l] v.

1. кіда́ць, кі́даць, шпурля́ць;

hurl stones at smb./smth. кіда́ць камяні́/кіда́цца камяня́мі ў каго́-н./што-н.

2. асыпа́ць (праклёнамі, пагрозамі і да т.п.);

hurl reproaches папіка́ць, упіка́ць, папрака́ць;

hurl abuse ла́яцца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)