кампаньёнка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. гл. кампаньён.

2. Жанчына, якую наймалі ў панскі дом для забаўляння і суправаджэння куды-н. (уст.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

hérrschaftlich

a па́нскі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Angelus

[ˈændʒələs]

n.

1) малі́тва “Анёл па́нскі”

2) звон на “Анёл па́нскі”

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

гайду́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (гіст.).

1. Слуга, выязны лакей часоў прыгоннага права.

Панскі г.

2. Паўстанец-партызан на Балканах і ў Венгрыі ў эпоху турэцкага ўладарніцтва.

|| прым. гайду́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ба́рский па́нскі;

◊

жить на ба́рскую но́гу жыць па-па́нску.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дваро́вы, -ая, -ае.

1. Які адносіцца да хаты, сядзібы, знаходзіцца на двары¹ (у 1 і 2 знач.).

Дваровыя пабудовы.

2. Прыгонны, узяты ў панскі двор для абслугоўвання памешчыка (пра сялян) (гіст.).

Дваровыя людзі.

Флігель для дваровых (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

jaśniepański

1. панскі;

2. арыстакратычны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wielkopański

панскі;

wielkopański gest — шырокі жэст

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

manor

[ˈmænər]

n.

1) маёнтак -ка m.; двор, двара́ m.

2) па́нскі двор

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

лега́т, ‑а, М ‑гаце, м.

1. У Старажытным Рыме — пасол сената пры правіцелях правінцыя; намеснік.

2. Дыпламатычны прадстаўнік рымскага папы. Панскі легат.

[Ад лац. legatus — пасланы, пасол.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)