predominance [prɪˈdɒmɪnəns] n. перава́га; панава́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

reign​1 [reɪn] n.

1. ца́рстваванне, царава́нне; кірава́нне дзяржа́вай

2. улада́рства; панава́нне;

the reign of lаw панава́нне зако́ну; правапара́дак

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

górowanie

н. перавага; панаванне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

аліга́рхія, -і, ж.

1. У старажытнасці і ў Сярэднія вякі: дзяржава, заснаваная на панаванні арыстакратычных вярхоў.

2. Эканамічнае і палітычнае панаванне невялікай групы прадстаўнікоў манапалістычнага капіталу.

Фінансавая а.

|| прым. алігархі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ascendancy, ascendency [əˈsendənsi] n. fml (over) панава́нне; перава́га; даміну́ючая пазі́цыя

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

mastery [ˈmɑ:stəri] n. (of/over)

1. майстэ́рства

2. панава́нне; кантро́ль

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

dominion [dəˈmɪniən] n.

1. fml (over) панава́нне, улада́ранне

2. hist. дамініён

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

влады́чество ср. панава́нне, -ння ср.; улада́ранне, -ння ср., ула́да, -ды ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вла́ствование уст. улада́ранне, -ння ср., кірава́нне, -ння ср.; панава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ку́чны, ‑ая, ‑ае.

Які характарызуецца густым размяшчэннем на невялікай прастору. Кучныя ўсходы буракоў. Кучнае панаванне ў мішэнь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)