счи́слить сов., уст. злічы́ць, палічы́ць, падлічы́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

счесть сов.

1. уст., прост. (сосчитать) злічы́ць;

2. палічы́ць;

счесть свои́м до́лгом палічы́ць сваі́м абавя́зкам.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

палі́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад палічыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

налічы́цца, ‑лічуся, ‑лічышся, ‑лічыцца; зак.

Разм. Многа, доўга палічыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аблічы́цца, ‑лічуся, ‑лічышся, ‑лічыцца; зак.

Памыліцца пры падліку; дрэнна палічыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пашчо́таваць, пашчапаць ’палічыць’ (Нас.). Да ⁺шчоты ©лічыльнікі’ < рус. счёты ’тс’. Гл. таксама пачот.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пересчита́ть сов.

1. (всё, многое) пералічы́ць, палічы́ць;

2. (заново) пералічы́ць;

пересчита́ть ко́сти (рёбра) кому-л. палічы́ць рэ́бры (каму-небудзь);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

policzalny

які можна палічыць; вылічальны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

налома́ть сов. налама́ць;

◊

налома́ть бока́ палічы́ць рэ́бры;

налома́ть дров налама́ць дроў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

посчита́ть сов., в разн. знач. палічы́ць, (много, неоднократно) разг. папалі́чваць, папалічы́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)