captive​1 [ˈkæptɪv] n. вя́зень, пало́нны, зняво́лены

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ясы́р, ‑а, м.

Уст. Нявольнік, палонны.

[Араб.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

captive​2 [ˈkæptɪv] adj.

1. пало́нны, паланёны

2. зачарава́ны, заваро́жаны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ясы́р

(тур. esir)

гіст. нявольнік, палонны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

пле́нник

1. пало́нны, -ннага м.;

2. перен. няво́льнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

niewolnik

м.

1. нявольнік, раб;

2. палонны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

jeniec

м. палоннік, палонны;

jeniec wojenny — ваеннапалонны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пало́ннік, ‑а, м.

Разм. Чалавек, які знаходзіцца ў палоне (у 1 знач.), узяты ў палон; палонны. Станцыя канчалася. .. Булякін здаў свайго палонніка дзяжурнаму салдату. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ха́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Цяжка дыхаць разяўленым ротам, звычайна задыхаўшыся. З усімі шчырэў і палонны немец, Густа мох накладаў І часта хакаў. Барадулін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няво́льнік м Skláve [-və] m -n, -n; Gefángene (sub) m -n, -n (палонны)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)