пало́ннік, ‑а, м.
Разм. Чалавек, які знаходзіцца ў палоне (у 1 знач.), узяты ў палон; палонны. Станцыя канчалася. .. Булякін здаў свайго палонніка дзяжурнаму салдату. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)