пало́нны, -ая, -ае.

Які знаходзіцца ў палоне.

П. салдат.

Узяць многа палонных (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пало́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пало́нны пало́нная пало́ннае пало́нныя
Р. пало́ннага пало́ннай
пало́ннае		 пало́ннага пало́нных
Д. пало́ннаму пало́ннай пало́ннаму пало́нным
В. пало́нны (неадуш.)
пало́ннага (адуш.)		 пало́нную пало́ннае пало́нныя (неадуш.)
пало́нных (адуш.)
Т. пало́нным пало́ннай
пало́ннаю		 пало́нным пало́ннымі
М. пало́нным пало́ннай пало́нным пало́нных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пало́нны

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. -
Н. пало́нны пало́нныя
Р. пало́ннага пало́нных
Д. пало́ннаму пало́нным
В. пало́ннага пало́нных
Т. пало́нным пало́ннымі
М. пало́нным пало́нных

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пало́нны

1. прил. пле́нный;

п. салда́т — пле́нный солда́т;

2. в знач. сущ. пле́нный, пле́нник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пало́нны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца ў палоне (у 1 знач.). Па цэнтральнай вуліцы прагналі некалькі чалавек палонных немцаў. Гурскі. / у знач. наз. пало́нны, ‑ага, м.; пало́нная, ‑ай, ж. Два палонныя, намагаючыся да апошняга, цягнулі пад рукі таварыша, каб не даць яго пад кулю. Брыль. // Захоплены, заняты войскам ворага. Палонны Віцебск. Камера. Астрог. Каменная падлога — не мурог. А. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пало́нны

1. gefángen;

2. у знач наз м Gefángene (sub) m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

палонны; язык (разм. перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

пле́нный

1. прил. пало́нны;

2. сущ. пало́нны, -ннага м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пало́ннік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Тое, што і палонны.

|| ж. пало́нніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. пало́нніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

язы́к

‘палонны’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. язы́к языкі́
Р. языка́ языко́ў
Д. языку́ языка́м
В. языка́ языко́ў
Т. языко́м языка́мі
М. языку́ языка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)