пала́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. палаць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пала́ціць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пала́чу пала́цім
2-я ас. пала́ціш пала́ціце
3-я ас. пала́ціць пала́цяць
Прошлы час
м. пала́ціў пала́цілі
ж. пала́ціла
н. пала́ціла
Загадны лад
2-я ас. пала́ць пала́цьце
Дзеепрыслоўе
прош. час пала́ціўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пыла́ть несов.

1. пала́ць, палымне́ць; (вспыхивая) шуга́ць; (гореть) гарэ́ць;

2. (от прилива крови) чырване́ць;

3. перен. пала́ць, гарэ́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

полыха́ть несов. пала́ць, гарэ́ць; (выкидывая языки пламени) шуга́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

распала́цца, ‑аецца; зак.

Пачаць ярка палаць. Раптам хмарка ўспыхнула ўдалечы Ад агню, Што распалаўся ў печы. Бічэль-Загнетава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

flame [fleɪm] n. по́лымя;

be in flames гарэ́ць, быць у агні́, пала́ць, палымне́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пламене́ть несов., в разн. знач. палымне́ць; (гореть) гарэ́ць; (пылать) пала́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

pałać

незак. палаць, палымнець;

pałać zemstą — палаць помстаю

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

lódern

vi пала́ць, палымне́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

rozpłomieniać się

незак. палаць; запальвацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)