пленя́ть несов.

1. (брать в плен) уст. браць у пало́н, палані́ць;

2. перен. палані́ць; (очаровывать) зачаро́ўваць; чарава́ць; (привлекать) прыва́бліваць, ва́біць; (увлекать, захватывать) захапля́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ensnare

[ɪnˈsner]

v.t.

лаві́ць у сіло́, па́стку; палані́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

eróbern

vt

1) заваёўваць

2) палані́ць, скара́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

captivate

[ˈkæptɪveɪt]

v.t.

палані́ць; зачаро́ўваць, чарава́ць; ва́біць, прыва́бліваць; захапля́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

capture​2 [ˈkæptʃə] v.

1. палані́ць, узя́ць у пало́н, захапі́ць

2. злаві́ць (злачынцу)

3. завало́даць, зачарава́ць, захапі́ць (уяўленне, увагу і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

hínreißen

* vt захапля́ць, палані́ць

sich ~ lássen* — захапі́цца, даць сябе́ захапі́ць чым-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

абві́ць, абаўю́, абаўе́ш, абаўе́; абаўём, абаўяце́, абаўю́ць; абві́ў, -віла́, -ло́; -ві́; -ві́ты; зак.

1. што. Абматаць што-н. чым-н. або што-н. вакол чаго-н., апаясаць.

А. провад ізаляцыйнай стужкай.

А. косы вакол галавы.

2. каго-што. Аплесці галінамі (пра расліны).

Хмель абвіў слупы паркана.

3. Ахутаць, абвалачы, ахапіць з усіх бакоў (пра дым, туман і пад.).

4. перан. Авалодаць, ахапіць, паланіць (пра пачуцці, жаданні, перажыванні).

5. Абхапіць, абняць рукамі.

Хлопчык абвіў бацькаву шыю.

|| незак. абвіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. абві́ўка, -і, ДМ -ві́ўцы, ж. (да 1 знач.) і абвіва́нне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

glamor

[ˈglæmər]

1.

n.

1) прыва́бны, спаку́сьлівы чар; тае́мная захапля́льнасьць

2) ча́ры pl. only

2.

v.t.

1) зачаро́ўваць, заваро́жваць; ачаро́ўваць; палані́ць; прыва́бліваць

2) кі́даць ча́ры, зачаро́ўваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

зачарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго-што.

Уздзейнічаць чарамі, магічнымі словамі; заваражыць. — А ты не бядуй, уцешыла дзяўчынка Косціка. — У наступны раз я навучу цябе, як зачараваць гарлачык. Даніленка. Ой, трыпутнічак, Трыпутнік!.. Зелле-зеллейка жывое!.. Ты цвіцеш Ды пры дарогах, — Зачаруй майго мілога!.. Трус. // перан. Падпарадкаваць свайму ўплыву; паланіць, прывабіць. [Міцьку] зачаравала суровасць ракі, яе патаемная сіла, якой ён раней зусім і не заўважаў. Лупсякоў. Тонкая, чарнявая, з касою — Пра такіх Кабзар пісаў не раз — Светлаю дзявочаю красою Ты тады зачаравала нас. Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

attract

[əˈtrækt]

1.

v.t.

1) прыця́гваць, прыцяга́ць

A magnet attracts iron — Магні́т прыця́гвае жале́за

2) прыця́гваць да сябе́, на́дзіць, палані́ць; захапля́ць

to attract away (from) — адця́гваць, адцягну́ць ад каго́-чаго́

2.

v.i.

прыцяга́ць, быць прыва́бным

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)