кля́ўзнік, ‑а, м.

Разм. Той, хто займаецца кляўзамі; паклёпнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасквіля́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Той, хто піша пасквілі; паклёпнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інсінуа́тар, ‑а, м.

Кніжн. Той, хто карыстаецца метадам інсінуацый; паклёпнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sneak​1 [sni:k] n. BrE, dated дано́счык; паклёпнік; нагаво́ршчык

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

нагаво́ршчык, ‑а, м.

Разм. Той, хто ўзводзіць паклёпы на каго‑н.; паклёпнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сікафа́нт, ‑а, М ‑нце, м.

У Старажытных Афінах — прафесіянальны даносчык, паклёпнік, шантажыст.

[Грэч. sykophantēs.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

oszczerca

м. паклёпнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

telltale​1 [ˈtelteɪl] n. infml паклёпнік, нагаво́ршчык; дано́счык; плятка́р; плятка́рка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кля́узник паклёпнік, -ка м., ка́верзнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

изве́тчик уст. дано́счык, -ка м., паклёпнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)