падспе́ ўваць
‘спяваць, падпяваць што-небудзь і без прамога дапаўнення (каму-небудзь)’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. падспе́ ўваю
падспе́ ўваем
2-я ас. падспе́ ўваеш
падспе́ ўваеце
3-я ас. падспе́ ўвае
падспе́ ўваюць
Прошлы час
м. падспе́ ўваў
падспе́ ўвалі
ж. падспе́ ўвала
н. падспе́ ўвала
Загадны лад
2-я ас. падспе́ ўвай
падспе́ ўвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час падспе́ ўваючы
Крыніцы:
piskunou2012 .
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
podśpiewywać
незак. падпяваць , напяваць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
прыпява́ ць , ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм. Суправаджаць спевамі якое‑н. дзеянне; падпяваць . Данілка іграе жаласліва-нудную мелодыю, Зоська круціцца па сцэне і прыпявае. Купала . Ваявалі ў полі жнеі-маладзіцы, Вострымі сярпамі жыта ваявалі, «Залатая зорка-зараніца, Не заходзь так рана...» — прыпявалі. Вітка .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ké rbe
f -, -n зару́ бка, насе́ чка
◊ in diesé lbe [dieglé iche] ~ schlá gen* — падда́ кваць, падпява́ ць (каму-н. )
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
mí tsingen
* vi
1) спява́ ць (у хо́ ры) ра́ зам з кім-н
2) (mit D ) падпява́ ць (каму-н. )
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
é instimmen
vi
1) згаджа́ цца (mit D , in A – з чым-н. )
2) падпява́ ць , уступа́ ць (пра голас )
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
уваткну́ ць , уваткну, уваткнеш, уваткне; уваткнём, уваткняце; пр. уваткнуў, ‑ткнула; зак. , што .
Тое, што і уткнуць у (1, 2 знач.). Дома, у сенцах старое хаты,.. маці ўваткнула свой серп у шчыліну над вушаком. Брыль . [Грышка] пачаў .. [начлежнікам] падпяваць , уваткyуўшы твар у каўнер кажуха. Чарот .
•••
Уваткнуць свае тры грошы гл. уткнуць).
Уваткнуць свой нос (язык) гл. уткнуць).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падхапі́ ць , -хаплю́ , -хо́ піш, -хо́ піць; -хо́ плены; зак.
1. каго-што . Падтрымаць, падняць, трымаючы знізу, схапіць (злавіць тое, што падае).
П. сумку.
П. саслабелую старую.
Імклівая вада падхапіла човен.
2. каго-што . Рэзкім, паспешлівым рухам узяць, прыхапіць мімаходам.
Хлопец падхапіў дзяўчыну і закружыўся ў танцы.
3. перан. , шторазм. ).
П. запаленне лёгкіх.
4. перан. , што-н. зробленае, пушчанае ў ход іншым, прадоўжыць пачатае другім (разм. ).
П. чужую ідэю.
5. што . Пачаць падпяваць .
Весела п. песню.
6. перан. , што-н. дасягненне.
П. пачын.
|| незак. падхо́ пліваць , -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
wtór, ~u
м. муз.
śpiewać do ~u — падпяваць ;
przy wtórze czego чаго
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
спяваць , пець, пяяць / ціха, сам сабе : напяваць / уторачы : падпяваць , падцягваць; весці (перан. )
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)