podpórka

ж. падпорка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

падко́с, ‑а, м.

Спец. Стойка, брус, падпорка, якія ставяцца нахільна ў розных збудаваннях. Слупы з падкосамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

strut​1 [strʌt] n. падпо́рка, сто́йка; нага́ (шасі самалёта)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

разга́ціна, ‑ы, ж.

Разм. Развіліна, рагуліна. А падпорка была дубовая. Знайшоў дзядзька Марцін гэтую разгаціну, вілаватую дубовую. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

podparcie

н. падпорка; падтрымка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

podpora

ж. падпорка; апора

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ты́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

1. Шост, які ставіцца ў полі, на снезе для абазначэння межаў зямельных участкаў, дарогі, і пад.

2. Шост, які выкарыстоўваецца як падпорка для павойных раслін.

|| прым. тычкавы́, -а́я, -о́е (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Rúnge

f -, -n сто́йка, падпо́рка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пропс

(англ. props = падпорка)

круглая, ачышчаная ад кары калода пэўнай даўжыні.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Spréize

f -, -n буд. распо́рка, падпо́рка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)