podpalacz

м. падпальшчык; падпальнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

podżegacz

м. падпальшчык; падбухторчык

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Пале́й ’падпальшчык’ (ТС). Укр. палій ’тс’. Ад паліць з прасл. суф. ‑ejь (параўн. SP, 1, 86).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Brándstifter

m -s, - падпа́льшчык

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Kríegshetzer

m -s, - падпа́льшчык вайны́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ánstifter

m -s, - падбухто́ршчык, падпа́льшчык

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ánzünder

m -s, -

1) падпа́льшчык

2) запальні́чка, запа́льнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)