teenage

[ˈti:neɪdʒ]

adj.

падле́ткавы (ад 13 да 19 гадо́ў)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

juvenile​2 [ˈdʒu:vənaɪl] adj.

1. law непаўнале́тні, падле́ткавы;

Juvenile crime is increasing. Расце злачыннасць сярод падлеткаў.

2. дзіця́чы, няста́лы; дурны́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

хлапе́цкі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да хлапца; належыць, уласцівы хлапцу. Такая змена на хлапецкім твары кінулася ў вочы старшыні. Колас. — Несумненна, гэта хлапецкі выбрык, гэта азначае: што хачу, тое і скажу, ніхто мне не ўказчык. Хадкевіч.

2. Звязаны з узростам хлапца; падлеткавы. Хлапецкія гады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

boyish

[ˈbɔɪɪʃ]

adj.

1) хлапе́цкі, хлапе́чы, падле́ткавы

boyish ambition — хлапе́цкія амбі́цыі

2) як хлапе́ц, як у хлапца́

The girl was boyish in her choice of games — Дзяўчы́на была́ як хлапе́ц у сваі́м вы́бары гу́льняў

3) бла́зенскі, хлапе́чы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)