подлежа́щий які́ (што) падляга́е, падле́глы;

до́говор, подлежа́щий ратифика́ции дагаво́р (дамо́ва), які́ (яка́я, што) падляга́е ратыфіка́цыі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

inferior

[ɪnˈfɪriər]

1.

adj.

1) ніжэ́йшы (ста́нам, ра́нгам), падле́глы, падда́ны

2) го́ршага гату́нку; благі́, го́ршы; непаўнацэ́нны

3) Print. падрадко́вы, падтэ́кставы

2.

n.

1) падле́глы, падда́ны -ага m., падле́глая, падда́ная f.

2) рэч го́ршае я́касьці

•

- inferior to

- inferiority complex

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

payable [ˈpeɪəbl] adj. падле́глы апла́це;

This bill is payable next Tuesday. Гэты рахунак трэба аплаціць да наступнага аўторка;

make a check payable to smb. выпі́сваць чэк на чыё-н. імя́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

liable

[ˈlaɪəbəl]

adj.

1) падле́глы чаму́, схі́льны да чаго́

Glass is liable to break — Шкло лёгка б’е́цца

2) адка́зны за што

3) абавя́заны да чаго́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

subsidiary

[səbˈsɪdieri]

1.

adj.

1) дапамо́жны, дадатко́вы

a subsidiary occupation — дадатко́вы заня́так

2) падле́глы, другара́дны; адгалінава́ны

3) субсыдыява́ны

2.

n.

1) дапамо́жнік -а m.

2) філія́л -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

подчинённый

1. (покорённый) пако́раны, ско́раны;

2. (поставленный в зависимость) падпара́дкаваны; (зависимый) падле́глы;

подчинённый зако́ну падпара́дкаваны зако́ну;

3. (поставленный под непосредственное руководство — по службе, работе) паднача́лены;

4. сущ. паднача́лены, -нага м.;

5. грам. зале́жны, падпара́дкаваны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

По́длы ’нізкі ў маральных адносінах; несумленны’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ), ’шкодны (пра дзіця)’ (Сл. ПЗБ). Укр. пі́длий, рус. подлый, польск. podły, чэш., славац. podlý, славен. podel, серб.-харв. по̏дао, балг. по́дъл ’тс’. Паводле Станкевіча (Зб. тв., 1, 61), у беларускай мове ’барбарызм” замест нягодны. Прасл. *podьlъ, *podьlъjь ад *podъ (гл. под) і суф. ‑ьl‑, як у *svět‑ьl‑ъ (Чарных, 2, 49); першакрыніца ў польск. podły ’нізкі, подлы, дрэнны’, ’убогі’, дыял. і арх. ’дробны, нязначны’, ’просты, грубы, простанародны’ (параўн. рус. подлый ’халопскага паходжання; бедны’). Версія Шанскага і інш. (КЭСРЯ, 347) пра вытворчасць podły ад podlec, podlegać ’падпарадкоўвацца’ (гл. падлеглы) неімаверная як фармальна, гэтак і семантычна. Паводле іншай распаўсюджанай версіі, польск. podły — другаснае ўтварэнне ад прыметніка podlejszy ’абы-які, збочны, нізкага гатунку’, чэш. podlejší ’тс’, вытворнага ад podle, але зразуметага як форма параўнальнай ступені (Махэк, 467; Банькоўскі, 2, 660); развіццё значэння ’які знаходзіцца побач, з краю’ > ’другасны’ > ’дрэнны’, але гэтая версія пры ўсёй яе пераканаўчасці не вычэрпвае разнастайнасці гэтай лексічнай групы (гл. таксама Брукнер, 424; Праабражэнскі, 2, 87; БЕР, 5, 473). Шэраг лексем у славянскіх мовах (рус. подлёнок ’ніжняя галінка дрэва’, по́длина ’падкладка’, чэш. podlina, серб.-харв. pódla ’падшыўка ў спадніцы’) сведчаць пра паходжанне прасл. *podьlъjь ад *podъ ’ніз, аснова’ (Варбат, Этимология–1994–1996, 283–286). Параўн., аднак, па́длы (па́длый) рус. ’падший’ і ’нізкі ў маральным плане’ (Нас.), што магло быць зыходным для подлый, дзе адбылася фанетычная і семантычная змена (пеяратывізацыя), і адкуль гэтая форма распаўсюдзілася ў іншых славянскіх мовах (Цыхун, Супр. чыт. III, 129). Вытворнае по́длость ’подласць’ (ТС), по́дласць ’тс’ (Бяльк.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)