падву́чаны

1. поду́ченный;

2. поду́ченный, подговорённый;

1, 2 см. падвучы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

панамаўля́ць

‘падгаварыць каго-небудзь да чаго-небудзь, падвучыць, падбухторыць на што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. панамаўля́ю панамаўля́ем
2-я ас. панамаўля́еш панамаўля́еце
3-я ас. панамаўля́е панамаўля́юць
Прошлы час
м. панамаўля́ў панамаўля́лі
ж. панамаўля́ла
н. панамаўля́ла
Загадны лад
2-я ас. панамаўля́й панамаўля́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час панамаўля́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падгавары́ць, -вару́, -во́рыш, -во́рыць; -во́раны; зак., каго (што).

Падвучыць зрабіць што-н., падбухторыць на што-н.

Яго падгаварылі на гэты ўчынак.

|| незак. падгаво́рваць, -аю, -аеш, -ае і падгава́рваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. падгаво́р, -у, м., падгаво́рванне, -я, н. і падгава́рванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Нау́ськаць ’падвучыць, падбухторыць’ (стаўб., Жыв. сл.). Гл. вуськаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

падзубры́ць, ‑зубру, ‑зубрыш, ‑зубрыць; зак., што.

Разм. Падвучыць дадаткова. Падзубрыць верш. □ — Яны з Мікалаем разам хадзілі здаваць экзамены, шукалі зацішку, каб «падзубрыць», разам сталаваліся. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

намо́віць, ‑моўлю, ‑мовіш, ‑мовіць; зак., каго.

Разм. Падгаварыць каго‑н. да чаго‑н., падвучыць, падбухторыць на што‑н. Намовіць на злачынства. □ [Афіцэр:] — Хто ж цябе намовіў да забастоўкі? Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

namówić

зак. угаварыць; падвучыць, падгаварыць, падбіць; пераканаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

падгавары́ць (падвучыць, падбухторыць) ánstiften vt, áufhetzen vt, áufwiegeln (на што-н. zu D)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

brush​2 [brʌʃ] v.

1. чы́сціць (шчоткаю)

2. націра́ць; нама́зваць (шчоткаю)

brush down [ˌbrʌʃˈdaʊn] phr. v. счышча́ць

brush up [ˌbrʌʃˈʌp] phr. v. асвяжа́ць (у па мяці); узнаўля́ць (веды);

brush up one’s English падвучы́ць англі́йскую мо́ву

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ву́харэц ’зух’ (Бяльк.). Няясна; параўн. рус. ухарь ’тс’, якое Фасмер (4, 178) лічыць вытворным ад выкл. ух, гл. вух, ух, хутчэй ад дзеяслова ухать, гл. вухаць; параўн. таксама бранск. ву́ха ’бойкі, вынаходлівы хлопец’ і мсцісл. уга́р ’разудалы’ (Юрч. Сін.). Магчыма, звязана з вухры́ць ’настаўляць, вучыць’ (гл.); параўн. наву́хрыць ’намуштраваць’, падву́хрыць ’падвучыць каго, падбіць’ (Бяльк.). Прымаючы пад увагу мсцісл. угар, можна дапусціць сувязь з польск. ogar, чэш. ohař, ц.-слав. огаръ ’ганчак’, далейшая гісторыя якога застаецца няяснай (магчыма, запазычанне з усходніх моў; гл. Фасмер, 3, 117; Махэк₂, 410 і інш.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)