падвучы́ць, -учу́, -у́чыш, -у́чыць; -у́чаны; зак. (разм.).

1. каго-што. Навучыць крыху чаму-н. ці вывучыць крыху лепш.

П. слясарнай справе.

П. урокі.

2. каго (што), з інф. Падгаварыць зрабіць што-н. дрэннае, заганнае.

П. залезці ў чужы сад.

|| незак. падву́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падвучы́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. падвучу́ падву́чым
2-я ас. падву́чыш падву́чыце
3-я ас. падву́чыць падву́чаць
Прошлы час
м. падвучы́ў падвучы́лі
ж. падвучы́ла
н. падвучы́ла
Загадны лад
2-я ас. падвучы́ падвучы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час падвучы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падвучы́ць сов.

1. (немного обучить) подучи́ть;

2. (подбить на что-л.) подучи́ть, подговори́ть, подстрекну́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падвучы́ць, ‑вучу, ‑вучыш, ‑вучыць; зак., каго-што.

1. Навучыць нямнога чаму‑н. Падвучыць слясарнай справе. // Дапамагчы лепш засвоіць што‑н., дадаткова навучыць чаму‑н. [Дзяўчынка], мусіць, не паспявала ў школе: кожнае лета да яе прыходзіла настаўніца — падвучыць. Адамчык. Настаўнік збіраўся ў недалёкім часе паехаць у Мікуцічы да сваіх сяброў і стараўся як мага болей падвучыць Ліду. Колас. // Вывучыць лепш. Падвучыць ўрокі. □ За час працы ў мылавара дзяўчына яшчэ падвучыла мову. Гурскі.

2. з інф. Падбіць, падгаварыць на што‑н. (часцей нядобрае). Падвучыць залезці ў чужы сад. □ — Гэты вось, Малец, — .. [Чэсь] тыцнуў рукой у грудзі Даніку, — падвучыў .. [хлопцаў] сабраць грошы... Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падвучы́ць разм.

1. (урок і г. д.) (noch étwas) lérnen vt;

2. (падгаварыць) ánstiften vt;

3. (навучыць) léhren vt; béibringen* vt (каго-н. D)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

подучи́ть сов., разг.

1. (немного обучить) падвучы́ць, навучы́ць;

2. (подговорить) падвучы́ць, падгавары́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падву́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падвучыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падву́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад падвучыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

poduczyć

зак. падвучыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

перабухто́рыць

‘падгаварыць, падвучыць усіх, многіх’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. перабухто́ру перабухто́рым
2-я ас. перабухто́рыш перабухто́рыце
3-я ас. перабухто́рыць перабухто́раць
Прошлы час
м. перабухто́рыў перабухто́рылі
ж. перабухто́рыла
н. перабухто́рыла
Загадны лад
2-я ас. перабухто́р перабухто́рце
Дзеепрыслоўе
прош. час перабухто́рыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)