спектра́льна-падво́йны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. спектра́льна-падво́йны спектра́льна-падво́йная спектра́льна-падво́йнае спектра́льна-падво́йныя
Р. спектра́льна-падво́йнага спектра́льна-падво́йнай
спектра́льна-падво́йнае		 спектра́льна-падво́йнага спектра́льна-падво́йных
Д. спектра́льна-падво́йнаму спектра́льна-падво́йнай спектра́льна-падво́йнаму спектра́льна-падво́йным
В. спектра́льна-падво́йны (неадуш.)
спектра́льна-падво́йнага (адуш.)		 спектра́льна-падво́йную спектра́льна-падво́йнае спектра́льна-падво́йныя (неадуш.)
спектра́льна-падво́йных (адуш.)
Т. спектра́льна-падво́йным спектра́льна-падво́йнай
спектра́льна-падво́йнаю		 спектра́льна-падво́йным спектра́льна-падво́йнымі
М. спектра́льна-падво́йным спектра́льна-падво́йнай спектра́льна-падво́йным спектра́льна-падво́йных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

double​1 [ˈdʌbl] n.

1. падво́йная лі́чба (колькасць)

2. двайні́к

3. pl. doubles па́рная гульня́ (пра тэніс)

♦

at the double BrE, infml шпа́рка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сегне́тавы

(ад фр. Seignette = прозвішча фр. аптэкара 17 ст.);

с-ая соль — падвойная соль віннай кіслаты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ГО́НЧЫЯ ПСЫ

(лац. Canes Venatici),

сузор’е Паўн. паўшар’я неба. Размешчана пад «ручкай каўша» Вялікай Мядзведзіцы. Гал. зорка (α Гончых Псоў) — падвойная, 3-й візуальнай зорнай велічыні; 30 зорак ярчэй 6-й зорнай велічыні. У паўн. частцы Гончых Псоў знаходзіцца спіральная туманнасць. На тэр. Беларусі відаць круглы год. Гл. Зорнае неба.

т. 5, с. 352

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

галу́н ​1, ‑у, м.

Падвойная сернакіслая соль алюмінію, марганцу і інш. (у крышталічнай форме скарыстоўваецца ў тэхніцы, а таксама для спынення крыві пры парэзах).

галу́н ​2, ‑а і ‑у, м.

1. ‑у. Залатая, сярэбраная або мішурная тасьма, якая нашываецца на форменнае адзенне. Нашыць палоскі з галуну.

2. ‑а. Нашыўка з гэтай тасьмы. На сонцы зброя залаціцца, і ззяе шоўк і галуны. Машара.

[Фр. galon.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dual

[ˈdu:əl]

adj.

1) падво́йны, двайны́, раздво́ены

dual ownership — падвойна́я ўла́снасьць

dual personality — раздвае́ньне асо́бы

dual purpose — двухмэ́тнасьць

2) падво́йны, падво́ены

3) па́рны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

галу́н​2, галы́н

(ст.-польск. halun < с.-в.-ням. alün, ад лац. alumen)

падвойная сернакіслая соль алюмінію, марганцу і інш., якая ў крышталічным выглядзе выкарыстоўваецца ў тэхніцы, а таксама для спынення крывацёку пры парэзах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

падво́йны, ‑ая, ‑ае.

1. Які складаецца з дзвюх аднолькавых, аднародных частак; двайны. Падвойнае дно. Падвойныя дзверы. □ Надзя сядзела ціха, глядзела на падвойныя вокны, на гронкі рабіны, акуратна пакладзеныя на вату паміж рамамі. Бураўкін. // Які паўтораны два разы. Падвойная штампоўка. □ Падаўжэнне зычных перадаецца падвойным напісаннем адпаведнай літары. Юргелевіч.

2. Разм. Тое, што і двайны (у 1 знач.). У такі мокры студзень, як гэта было цяпер,.. [пагрузка шпал] вымагала падвойнага напружання і спрыту. Пестрак. З падвойнай адданасцю, з сілай падвойнай За працу ўзяліся, за плуг шматляменны... Панчанка.

3. Разм. Тое, што і дваісты (у 2 знач.). Вёска пачала жыць падвойным жыццём: дзённым і начным... Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Свіння́ 1 ‘парнакапытная млекакормячая жывёліна’ (ТСБМ, Нас., Ласт., Касп., Бяльк., Сл. ПЗБ, Пятк. 2), свіня́ ‘тс’ (Сл. ПЗБ, Цых.) свінья́ ‘тс’ (ТС). Укр. свиня, рус. свинья́, ст.-рус. свинья, польск. świnia, в.-луж. swinjo, н.-луж. swinja, чэш. svině, славац. sviňa, серб.-харв. сви́ња, славен. svínja, балг. свиня́, макед. свиња. Прасл. *svinьja, дэрыват ад прыметніка ж. р. *svini < прасл. *svinъ (гл. свіны), якому адпавядае лац. suīnus ‘свіны, свінячы’. Паводле Крэтава (Этимология–1994–1996), адбылася падвойная субстантывацыя: спачатку прыметніка *svinъ, ад якога пры дапамозе суф. ‑ьj‑ утвораны прыметнік свин‑ьj‑, субстантывацыя якога ў ж. р. дала назоўнік свинья. Гл. Фасмер, 3, 579; Слаўскі, SP, 1 , 84; Шустар-Шэўц, 1387–1388; Борысь, 623; Сной₁, 624; БЕР, 6, 551. Агляд апошніх меркаванняў гл. Жураўлёў, Язык и миф, 383–384.

Свіння́ 2 ‘скляпенне ў печы’ (Мат. Маг. 2, Мат. Гом.), свы́нка, свэ́нка ‘частка дымахода паміж чалеснікамі і комінам’ (Сл. Брэс., Шушк.). Відавочна, ад свіння 1, параўн. рус. дыял. свинья́ ‘частка дымахода на гары, якая злучае печ з комінам’, інакш бо́ров, бо напамінае ляжачую свінню, параўн. таксама кабыла 2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

double

[ˈdʌbəl]

1.

adj.

1) падво́йны

double meaning — падво́йнае значэ́ньне

2) дваі́сты

3) двая́кі

2.

adv.

1) падво́йна, у два разы́

he sees double — яму́ дво́іцца ўваччу́

2) удву́х, удзьвю́х, удваі́х

3.

n.

1) падво́йная ко́лькасьць

2) дубле́т -а m., двайні́к -а́ m.

3) дублёр -а m. (акто́р)

4) у дзьве сто́лкі

4.

v.

1) падво́йваць (-ца), павялі́чваць у два разы́

2) дублява́ць

3) склада́ць у дзьве сто́лкі

4) абплыва́ць наво́кал

5) выко́нваць дзьве фу́нкцыі; гра́ць дзьве ро́лі

•

- double back

- on the double

- double up

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)