падбіва́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да падбіцца.

2. Зал. да падбіваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падбіва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. падбіваць — падбіць (у 1, 3–5 і 8 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подна́чивать несов., прост. падбухто́рваць, падбіва́ць, пад’ю́джваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выфутро́ўваць

‘падбіваць што-небудзь футрам’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. выфутро́ўваю выфутро́ўваем
2-я ас. выфутро́ўваеш выфутро́ўваеце
3-я ас. выфутро́ўвае выфутро́ўваюць
Прошлы час
м. выфутро́ўваў выфутро́ўвалі
ж. выфутро́ўвала
н. выфутро́ўвала
Загадны лад
2-я ас. выфутро́ўвай выфутро́ўвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час выфутро́ўваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выцу́кваць

‘падахвочваць, падбіваць, падбухторваць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. выцу́кваю выцу́кваем
2-я ас. выцу́кваеш выцу́кваеце
3-я ас. выцу́квае выцу́кваюць
Прошлы час
м. выцу́кваў выцу́квалі
ж. выцу́квала
н. выцу́квала
Загадны лад
2-я ас. выцу́квай выцу́квайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час выцу́кваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

задо́рить несов., разг. падахво́чваць, падбухто́рваць, падбіва́ць; узру́шваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

подбива́ть несов.

1. падбіва́ць; см. подби́ть​ 1;

2. портн. падбіва́ць, падшыва́ць;

подбива́ть ю́бку шёлком падбіва́ць (падшыва́ць) спадні́цу шо́ўкам;

3. перен., разг. (на что-л.) падбіва́ць; (подговаривать) падгаво́рваць; (подстрекать) падбухто́рваць;

ты подбива́л его́ на э́то ты падбіва́ў (падгаво́рваў, падбухто́рваў) яго́ на гэ́та;

4. (итог) прост. падбіва́ць, падво́дзіць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

навуча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., каго.

1. Перадаваць каму-н. якія-н. веды, навыкі.

Н. грамаце.

Н. гуляць у шахматы.

2. Падбіваць на што-н. нядобрае (разм.).

Вуліца навучае лаянцы.

3. Даваць параду, наводзіць на розум (разм.).

Маці навучае дзяцей дабру.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

касячо́к ​1, ‑чка, м.

Памянш.-ласк. да касяк ​1. // Невялікая металічная набойка на абцас. Падбіваць касячкі.

касячо́к ​2, ‑чка, м.

Памянш.-ласк. да касяк ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

resole

[,ri:ˈsoʊl]

v.t.

падбіва́ць падно́скі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)