паграні́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
паграні́чны |
паграні́чная |
паграні́чнае |
паграні́чныя |
| Р. |
паграні́чнага |
паграні́чнай
паграні́чнае |
паграні́чнага |
паграні́чных |
| Д. |
паграні́чнаму |
паграні́чнай |
паграні́чнаму |
паграні́чным |
| В. |
паграні́чны (неадуш.)
паграні́чнага (адуш.) |
паграні́чную |
паграні́чнае |
паграні́чныя (неадуш.)
паграні́чных (адуш.) |
| Т. |
паграні́чным |
паграні́чнай
паграні́чнаю |
паграні́чным |
паграні́чнымі |
| М. |
паграні́чным |
паграні́чнай |
паграні́чным |
паграні́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
погранзаста́ва (пограни́чная заста́ва) пагранзаста́ва, -вы ж. (паграні́чная заста́ва).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
заста́ва, -ы, мн. -ы, -та́ў, ж.
1. Месца ўезду ў горад, пункт кантролю прывазных грузаў і прыезджых (гіст.).
2. Воінскае падраздзяленне, якое ахоўвае дзяржаўную граніцу.
Пагранічная з.
|| прым. заста́ўны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
погранохра́на (пограни́чная охра́на) пагранахо́ва, -вы ж. (паграні́чная ахо́ва), паме́жная ахо́ва.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
frontier [ˈfrʌntɪə] n. (between) мяжа́, грані́ца;
a frontier town/post паграні́чны го́рад/пост;
a frontier zone паграні́чная зо́на
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
ускра́іна, -ы, мн. -ы, -ра́ін, ж.
1. Край, крайняя частка якой-н. мясцовасці.
У. лесу.
На ўскраіне пасёлка.
2. Аддаленая ад цэнтра частка горада, якая прымыкае да яго межаў.
Гарадскія ўскраіны.
3. Аддаленая, пагранічная тэрыторыя дзяржавы.
Усходняя ў.
Беларусі.
|| прым. ускра́інны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
abuttals
pl.
паграні́чная паласа́, узьме́жжа n., мяжа́ f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
мы́тна-паграні́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
мы́тна-паграні́чны |
мы́тна-паграні́чная |
мы́тна-паграні́чнае |
мы́тна-паграні́чныя |
| Р. |
мы́тна-паграні́чнага |
мы́тна-паграні́чнай
мы́тна-паграні́чнае |
мы́тна-паграні́чнага |
мы́тна-паграні́чных |
| Д. |
мы́тна-паграні́чнаму |
мы́тна-паграні́чнай |
мы́тна-паграні́чнаму |
мы́тна-паграні́чным |
| В. |
мы́тна-паграні́чны (неадуш.)
мы́тна-паграні́чнага (адуш.) |
мы́тна-паграні́чную |
мы́тна-паграні́чнае |
мы́тна-паграні́чныя (неадуш.)
мы́тна-паграні́чных (адуш.) |
| Т. |
мы́тна-паграні́чным |
мы́тна-паграні́чнай
мы́тна-паграні́чнаю |
мы́тна-паграні́чным |
мы́тна-паграні́чнымі |
| М. |
мы́тна-паграні́чным |
мы́тна-паграні́чнай |
мы́тна-паграні́чным |
мы́тна-паграні́чных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
мяжа́, -ы́, мн. ме́жы, меж, ж.
1. Вузкая палоска неўзаранай зямлі паміж двума палеткамі, участкамі, уладаннямі.
2. Пагранічная лінія паміж сумежнымі дзяржавамі; граніца.
3. перан. Норма, рубеж чаго-н. дазволенага, магчымага.
Ні ў выказваннях, ні ва ўчынках ён не дазваляў сабе пераходзіць мяжы прыстойнасці.
|| прым. межавы́, -а́я, -о́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
borderland
[ˈbɔrdərlænd]
n.
1) паграні́чная паласа́
2) паласа́ няпэ́ўнасьці, праме́жкавая зо́на
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)