пагаша́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да пагасіць (у 3, 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

некрэдытаздо́льны, ‑ая, ‑ае.

Які не можа пагасіць крэдыт, вярнуць доўг. Некрэдытаздольная гаспадарка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пагаша́ць гл пагасіць 2.

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

brown out

зацьмі́ць, пагасі́ць сьвятло́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

потуши́ть​I сов. (погасить) патушы́ць, пагасі́ць;

потуши́ть свечу́ патушы́ць све́чку.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пага́шаны

1. пога́шенный, поту́шенный; заду́тый;

2. пога́шенный;

1, 2 см. пагасі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

непага́сны, ‑ая, ‑ае.

Паэт. Такі, што не гасне, якога нельга пагасіць. Табе к росквіту шлях асвятляюць Непагасныя зоры Крамля. Астрэйка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pogasić

зак. патушыць, пагасіць;

pogasić światła (ognie) — патушыць (пагасіць) агні

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пага́шаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад пагасіць.

2. у знач. прым. Які спыніў сваё дзеянне, страціў сілу. Пагашаная марка. Пагашаны білет.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zgasić

зак.

1. пагасіць;

zgasić światło — пагасіць святло;

2. (радыё, матор) выключыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)