Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
poganiacz
м.паганяты
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
гуртаўшчы́к, ‑а, м.
1.Паганяты гурта, работнік пры гурце жывёлы.
2.Уст. Уладальнік гурта (гуртоў), які гандляваў жывёлай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Kaméltreiber
n -s, - паганя́ты вярблю́даў
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Паго́ніч ’паганяты’ (Федар. VI). Рус.паўдн.пого́нич, укр.пого́нич, ст.-рус.погоничь ’вознік; зборшчык падаткаў’ (XI, XIII стст.), славен.pogonič ’паганяты’ і г. д. Прасл.pogoničь < pogoniti (гл. гнаць) з суф. ‑čь (SP, 1, 102).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
канаго́н, ‑а, м.
У шахтах — паганяты каня, запрэжанага ў ваганетку. [У Данбасе Адам] стаў спачатку канагонам, затым крапільшчыкам, а пасля і ў забой пайшоў.Кавалёў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
каю́р
(ненец. kaoti)
паганяты запрэжаных у нарты сабак або аленяў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
cameleer
[,kæməˈlɪr]
n.
1) паганя́ты вярблю́даў
2) жаўне́р на вярблю́дзе
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Гайда́р, гайда́й ’паганяты жывёлы’ (палес., Выгонная Л. Ц., вусн. паведамл.), гайда́й, гойда́й ’гандляр коньмі’ (лун., Шатал.). Параўн. Вяр.-Крыв.гайдай у песнях (Дзмітр.). Як відаць з геаграфіі слова, у бел. мове яно вядома толькі на поўдні. Укр.гайда́р(ь), гайдай ’пастух авечак’ (агляд іншых форм гл. у Рудніцкага, 528). Як мяркуе Рудніцкі (там жа), мабыць, ад выклічніка га́йда́ (цюрк.). Гэта этымалогія ёсць ужо ў Цімчанкі. Слоў гайда́р, гайда́й няма, здаецца, у рус. мове (няма ў Даля і ў СРНГ). Можна думаць, што гэтыя словы ўтварыліся ва ўкр. мове (параўн. і ўкр. прозвішча Гайда́й, Гайда́р).