Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
◎ Паганю́ка, паганскі ’паўзуны’ (З нар. сл., мазыр.). Да паганы. Семантычная паралель у рус.пск.поганик, поган ’змяя, паўзун’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
impious
[ˈɪmpiəs]
adj.
1) бязбо́жны, бязбо́жніцкі
2) пага́нскі
3) нядо́бры, грэ́шны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ко́тлішча, ‑а, н.
Абл.
1. Месца жыхарства, сяліба. Самы старэйшы сын, Міця, радзіўся яшчэ на дзедавым котлішчы.Навуменка.
2. Род, сям’я. — А паганскі гэты Бераг хлопец; такі хуліган, такі абармот; ды ці ж хто ў Сілцах не ведае іх котлішча!?.Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
priest
[pri:st]
n.
1) сьвята́р -а́, сьвяшчэ́ньнік -а m.
2) жрэц -аца́m. (пага́нскі)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
heathen
[ˈhi:ðən]1.
n., pl. -thens, -then
пага́нец -ца m., pl., пага́нцы, пага́нка f.
2.
adj.
пага́нскі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Трыглавец, ст.-бел.триглавецъ ‘трохгаловая істота, пачвара’ (1489 г., ГСБМ), сюды ж мікратапонім Трыглаў ‘назва каменнага ідала’ (Дучыц Л. Археалагічныя помнікі ў назвах, вераваннях і паданнях беларусаў. Мінск 1994, 37, 53). Параўн. у паморскіх славян Trigelawus ‘паганскі бог’, назвы горных вяршынь славен.Triglav, Triglavec, серб.Триглав ‘паганскі бог’: страшног бога Триглава (Петровић С. Систем српске митологије. Београд 199, 190); іншыя фіксацыі няпэўныя. З-за адсутнасці поўнагалосся, хутчэй за ўсё, запазычана з паўднёваславянскіх моў праз пісьмовыя крыніцы, прасл.*tri‑golvъ са спасылкай на Міклашыча падае Сной у Бязлай, 4, 224 (гл. тры, галава), параўн. літ.trigalvis ‘трохгаловы’, што магло паўплываць на захаванне няпоўнагалоснай формы беларускага мікратапоніма ці міфоніма. Гл. яшчэ Скок, 3, 500; Цыхун, Зб. Супруну, 237.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
pagan
[ˈpeɪgən]1.
n.
пага́нін -а, пага́нец -ца, язы́чнік -а m.; пага́нка, язы́чніца f.
2.
adj.
1) пага́нскі, язы́чніцкі
2) нехрысьція́нскі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Ка́пішча ’культавае збудаванне ўсх. і прыбалт. славян з часоў паганства’ (ТСБМ), ’месца, дзе закопваюць здохлую жывёлу’ (Бяльк.). Укр., рус.капище ’паганскі храм’, арханг. ’месца звозу лесу, звалка’. Ст.-рус. запазычанне са ст.-слав.капище ’храм’ < капь ’з’ява, вобраз, прывід’ > ’статуя, выява’ < ст.-чуваш.*käp, сучаснае чуваш.päk, уйгурск.kep ’форма, карціна’, ст.-тур.gib ’карціна’ (Фасмер, 2, 185; Шанскі, 2 (К), 35).