перагалі́ць, ‑галю, ‑голіш, ‑голіць; зак., каго-што.

Разм.

1. Пагаліць нанава, яшчэ раз.

2. Пагаліць усіх, многіх або ўсё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паго́лены побри́тый, вы́бритый; см. пагалі́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паго́лены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад пагаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падгалі́ць, ‑галю, ‑голіш, ‑голіць; зак., што.

Пагаліць, згаліць з бакоў або па краях; падбрыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

побри́ть сов. пагалі́ць, (долго, неоднократно) папаго́льваць, папагалі́ць, пабры́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ogolić

зак. пагаліць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

папагалі́ць, ‑галю, ‑голіш, ‑голіць; зак., каго-што і чаго.

Разм. Галіць доўга, неаднаразова; пагаліць многа каго‑, чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wygolić

зак. выгаліць; пагаліць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

перебри́ть сов., разг.

1. (о всех, многих) пагалі́ць, перагалі́ць, пабры́ць, перабры́ць;

2. (заново) перагалі́ць, перабры́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

агалі́ць, агаля́ць

1. (зрабіць голым) entblößen vt, entkléiden vt;

2. (паказаць) blóßlegen аддз. vt;

3. (пагаліць) rasíeren vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)