Паянчы́на, паянчы́ня ’павуціна’ (ігн., швянч., Сл. ПЗБ). З польск. pajęczyna ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Spínngewebe, Spínnengewebe

n -s, - павуці́на, павуці́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

cobweb [ˈkɒbweb] n.

1. павуці́на; павуці́нне

2. па́стка

♦

blow/clear the cobwebs away праве́трыцца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Паву́та, паўта ’павуцінне’ (Сл. Брэс.). Адваротнае ўтварэнне ад павуціна, павучына, з адсячэннем суф. ‑ім‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

spider web

павуці́на f., павуці́ньне, павучы́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

павуці́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да павуціны (у 1 знач.). Павуцінная сетка.

2. Такі, як павуціна (у 1 знач.). Павуцінныя ніткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павуці́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

1. Памянш. да павуціна.

2. Вязанне або вышыўка, падобная на сетку.

•••

Вісець (ліпець) на павуцінцы гл. вісець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арахнаіды́т

(ад гр. arachnos = павуціна + eidos = выгляд)

запаленне павуціннай абалонкі галаўнога або спіннога мозга.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гі́фы

(гр. hyphe = тканіна, павуціна)

ніткападобныя ўтварэнні, якія ўтвараюць грыбніцу (міцэлій) і пладовыя целы грыбоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

паути́на ж., прям., перен. павуці́на, -ны ж.; собир. павуці́нне, -ння ср.;

опу́тать паути́ной лжи аблы́таць павуці́ннем хлусні́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)