пава́жыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пава́жу пава́жым
2-я ас. пава́жыш пава́жыце
3-я ас. пава́жыць пава́жаць
Прошлы час
м. пава́жыў пава́жылі
ж. пава́жыла
н. пава́жыла
Загадны лад
2-я ас. пава́ж пава́жце
Дзеепрыслоўе
прош. час пава́жыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

міло́сціць

‘праяўляць міласць, паважаць, песціць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. міло́шчу міло́сцім
2-я ас. міло́сціш міло́сціце
3-я ас. міло́сціць міло́сцяць
Прошлы час
м. міло́сціў міло́сцілі
ж. міло́сціла
н. міло́сціла
Загадны лад
2-я ас. міло́сці міло́сціце
Дзеепрыслоўе
цяп. час міло́сцячы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гарапа́шны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Бедны, гаротны. Гарапашны чалавек. □ Цяжкае гарапашнае жыццё навучыла Дзям’яна любіць і паважаць чалавека працы. Хромчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сацава́ць ’шанаваць, паважаць’ (дзятл., Сл. рэг. лекс.). З польск. szacować ’цаніць, ацэньваць’, ’паважаць’; польск. з ням. schätzen < Schatz ’скарб’, гл. Брукнер, 538.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

venerate

[ˈvenəreɪt]

v.

шанава́ць, паважа́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

venerate [ˈvenəreɪt] v. fml шанава́ць, ушано́ўваць; паважа́ць;

venerate old traditions шанава́ць стары́я трады́цыі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

poważać

незак. паважаць; шанаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

esteem​1 [ɪˈsti:m] n. fml пава́га, паша́на;

hold smb. in esteem паважа́ць каго́-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ураўнава́жанасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан ураўнаважанага; спакой, вытрымка. [Шаманскі] добра ведаў Олю, яе ўраўнаважанасць, уменне паважаць людзей. Дуброўскі. Я часамі траціў сваю ўраўнаважанасць, калі [Соня] дзе-небудзь затрымлівалася, не паказвалася на вочы. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Прэндзіць ’паважаць’ (брагін., Лучыц-Федарэц, вусн. паведамлю міёр., З нар. сл.). Гл. папярэдняе слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)