іншаро́дны, -ая, -ае.

Які мае зусім іншыя, чужыя для пэўнага асяроддзя ўласцівасці; пабочны, чужы.

Іншароднае цела (прадмет, які трапіў звонку ў арганізм).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

avocation [ˌævəʊˈkeɪʃn] n. пабо́чны заня́так; хо́бі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

incidental [ˌɪnsɪˈdentl] adj. выпадко́вы; пабо́чны, нязна́чны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пры́смак, -у, м.

Дадатковы, пабочны смак чаго-н. у якой-н. ежы, а таксама асаблівы, характэрны смак чаго-н.

Гарэлы п.

П. сентыментальнасці (перан.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

partial stress [ˌpɑ:ʃlˈstres] n. ling. пабо́чны на́ціск

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

побо́чный в разн. знач. пабо́чны;

побо́чный проду́кт пабо́чны праду́кт;

побо́чный вопро́с пабо́чнае пыта́нне;

побо́чные дохо́ды пабо́чныя дахо́ды.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

іншаро́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае зусім іншыя ўласцівасці; пабочны, чужы. Іншародныя з’явы.

•••

Іншароднае цела гл. цела.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штэйн, ‑у, м.

У металургіі — прамежкавы або пабочны прадукт, які атрымоўваецца пры плаўцы руд каляровых металаў.

[Ад ням. Stein — камень.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чужаро́дны, ‑ая, ‑ае.

Чужы, пабочны; неўласцівы, нехарактэрны. Эпігонскі класіцызм ва ўмовах Беларусі .. успрымаўся як з’ява чужародная. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

uboczny

пабочны, ускосны; выпадковы;

efekt uboczny — пабочны эфект; пабочнае дзеянне;

produkt uboczny — пабочны прадукт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)