Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Пабла́жка ’нястрогія, паблажлівыя адносіны да каго-н.’ (ТСБМ). З рус.побла́жка, дзе дэрыват ад паблажа́ць ’паблажліва, нястрога адносіцца да каго-н.’
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пакпі́ць, ‑плю, ‑піш, ‑піць; зак.
1. Сказаць з’едлівы жарт. Які майстар, такі і тавар, — паблажліва пакпіў Мікола.Новікаў.//зкаго-чаго, (рэдка)надкім-чым і без дап. З’едліва пасмяяцца з каго‑, чаго‑н., паздзекавацца. З халасцяка можна пакпіць, можна паблажліва паляпаць яго па плячы; з жанчынай, калі ёй трыццаць год, пра замужжа не гаварыць.М. Стральцоў.[Савось] любіў падкрэсліваць сваю перавагу над іншымі, пакпіць, сказаць з’едліва, пакрыўдзіць.Гамолка.
2. Кпіць некаторы час. Хлопцы трохі пакпілі ды супакоіліся, а Іван усё моўчкі курыў.Быкаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
патура́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Паблажліва, нястрога адносіцца да каго‑, чаго‑н., рабіць паблажку каму‑, чаму‑н. Змалку песцілі хлапчука, а потым патуралі яго свавольству.Гроднеў.— Але я ніколі, — голас Апейкі пацвярдзеў, — не патураў ворагу.Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
снизойти́ к сла́бостям(кого-л.)пабла́жліва адне́сціся да сла́басцей (каго-небудзь);
снизойти́ к кому́-л. зрабі́ць ла́ску каму́-не́будзь.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
patronize
[ˈpeɪtrənaɪz]
v.
1) быць ста́лым кліе́нтам, наве́днікам
2) падтры́мваць, спрыя́ць, быць мэцэна́там (маста́цтва, бале́ту)
3) ста́віцца пабла́жліва
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Пагадзі́цца ’выказаць сваю думку з кім-, чым-н.; згадзіцца; прыйсці да згоды, сысціся на чым-н.; памірыцца з кім-н.’ (ТСБМ, Касп.). Прэфіксальнае ўтварэнне ад гадзіцца < год (гл. таксама годны). Сюды ж вытворныя пага́дліва ’памяркоўна, паблажліва’ (Др.-Падб., Гарэц.), пага́дны ’паблажлівы, спачувальны’ (Федар. VII, 246).