о́рган

(лац. organum, ад гр. organon = прылада, інструмент)

1) частка арганізма, якая мае пэўную будову і выконвае пэўную функцыю;

2) установа, якая выконвае пэўныя задачы ў той ці іншай галіне грамадскага жыцця (напр. органы народнай адукацыі);

3) друкаванае выданне, якое належыць якой-н. установе або арганізацыі (напр. акадэмічны о.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

ко́ртыеў о́рган

т. 8, с. 423

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Якабсонаў орган

т. 18, кн. 1, с. 250

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ко́ртыеў: к. о́рган анат. ко́ртиев о́рган

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прафо́рган м. (прафсаю́зны о́рган) профо́рган (профсою́зный о́рган)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́ртиев / ко́ртиев о́рган анат. ко́ртыеў о́рган.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

парто́рган (парти́йный о́рган) парто́рган, -на м. (парты́йны о́рган).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

профо́рган (профсою́зный о́рган) прафо́рган, -на м. (прафсаю́зны о́рган).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

арга́н м., муз. орга́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

распоряди́тельный распара́дчы;

распоряди́тельный о́рган госуда́рственной вла́сти распара́дчы о́рган дзяржа́ўнай ула́ды;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)