dwarfish

[ˈdwɔrfɪʃ]

adj.

ка́рлікавы, мало́га ро́сту, нізкаро́слы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

undersized

[,ʌndərˈsaɪzd]

adj.

ме́нш, чым звыча́йнага паме́ру; маларо́слы, нізкаро́слы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

undersized [ˌʌndəˈsaɪzd] adj.

1. паме́ншаны, непаўнаме́рны (пра памер)

2. ка́рлікавы, нізкаро́слы;

undersized portions of food по́рцыі е́жы ніжэ́й за но́рму

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

scrubby

[ˈskrʌbi]

adj.

ні́зкі, нізкаро́слы; малы́

scrubby trees — нізкаро́слыя дрэ́вы

•

- scrubby land

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

чарналі́сты, ‑ая, ‑ае.

Які мае чорнае, цёмнае лісце; з чорным, цёмным лісцем. З аднаго боку ад шляху на .. [пустцы] вечна таўклася розная вясковая хатняя жыўнасць, а з другога — слаўся брудны, чарналісты, знітаваны каровінымі сцежкамі нізкарослы алешнік. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́цепнішча Абшар дробнага зарасніку; месца, дзе высечаны нізкарослы параснік (Слаўг.). Тое ж поцябнік, поцябкі (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

◎ Куцо́бка 1 ’кульба’ (Мат. Гом.). Да куцы (гл.). Параўн. куцобки 2.

◎ Куцо́бка 2 ’кукса’ (Юрч.). Да куцы (гл.). Суфіксацыя на ‑оба (як худы > худоба) (Сцяцко, Афікс. наз., 119). Суфікс ‑ка з памяншальнай семантыкай.

◎ Куцо́бка 3 ’куцы, нізкарослы’ (Бяльк.). Да куцобка 2 (гл.). Гл. куцы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Кныш 1 ’нізкарослы чалавек’ (Нар. сл.). Гл. кныш?,.

◎ Кныш 2 ’шышка, сухі выраст на краях булкі хлеба’ (Нар. словатв.). Гл. кнышз‑

◎ Кныш 3 ’пірог, які ядуць на дзяды’ (Кольб.). Укр. книш ’тс’. Этымалогія Фасмера (Этюды, 90), з грэч. κνίσα ’пах лечанага мяса і тлушчу’. Больш верагоднай здаецца версія Бернекера (1, 531), паводле якой кпіш, книш < ням. Knitschet ’галушка з мукі’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

несамаві́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Непрывабны з выгляду; непрыгожы. Між голых сцен, несамавітых, Такіх панурых, абабітых, Астаўся стол адзін. Колас. Хлопец.. нізкарослы, несамавіты на выгляд, а вытрымка ў яго такая, што кожны можа пазайздросціць. Кулакоўскі.

2. Не зусім добры; дрэнны. Несамавіты настрой. □ Часта прыходзілася спыняцца, таму што дарога была несамавітая: то грузлі ў балоце, то прабіваліся праз гушчары. Мележ. // Які не заслугоўвае пахвалы, адабрэння; непрыгожы. Несамавіты ўчынак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

*Ара́сіна, аря́сина ’доўгая жэрдка’, ’нізкарослы, але нязграбны малады чалавек’ (Нас.). Рус. паўн. орясина, рясина, арясина ’жэрдка’, ’высокі хлопец’, ’поўха, удар’ (параўн. ряснуть ’ударыць’), сувязь ’жэрдкі’ з ’ударам’ магчымая, але не пэўная. Дзеяслоў вядомы і ў разанскіх гаворках. Каліма, Ostseefin., 211, лічыў запазычаннем з карэльск. roaša, фін. raasu ’прут’, Фасмер (3, 539) пісаў пра магчымасць паходжання ад *ręds‑ (як раска — гл.). Ці выпадковая блізкасць рус. ряснуть — хряснуть і ці нельга вывесці ад ряснуть, рясина, орясина — няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)