трупце́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -ці́ць; незак. (разм.).

Утвараць глухі нячысты гук (пра надтрэснуты посуд).

Гаршчок трупціць.

|| наз. трупце́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

impure [ɪmˈpjʊə] adj. нячы́сты, бру́дны (таксама перан.);

impure thoughts непрысто́йныя ду́мкі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

нячы́ста,

1. Прысл. да нячысты.

2. безас. у знач. вык. Брудна. У пакоі было нячыста.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

му́тны, -ая, -ае.

1. Пра вадкасці: непразрысты, нячысты, каламутны.

М. раствор.

Мутная вада.

2. Пацямнелы, замутнены.

Мутныя вочы.

Мутнае шкло.

3. перан. Недастаткова выразны, незразумелы, неабгрунтаваны (разм.).

Мутная размова.

|| наз. му́тнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

unclean

[ʌnˈkli:n]

adj.

1) нячы́сты, бру́дны, карэ́лы, запэ́цканы

2) нячы́сты мара́льна, немара́льны, распу́сны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

засме́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад засмеціць.

2. у знач. прым. Сапсаваны непатрэбнымі прымесямі; нячысты. Засмечанае насенне. Засмечаная мова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нечистопло́тный

1. (неопрятный) неаха́йны;

2. перен. нячы́сты; бру́дны; (недобросовестный) нядобрасумле́нны, несумле́нны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

únreinlich

a нячы́сты, бру́дны; неаха́йны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

únsauber

a неаха́йны, бру́дны, нячы́сты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

impure

[ɪmˈpjʊr]

adj.

1) нячы́сты; бру́дны

2) неаднаро́дны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)