ныро́к

‘птушка’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ныро́к ныркі́
Р. нырка́ нырко́ў
Д. нырку́ нырка́м
В. нырка́ нырко́ў
Т. нырко́м нырка́мі
М. нырку́ нырка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ныро́к

‘асоба’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ныро́к ныркі́
Р. нырка́ нырко́ў
Д. нырку́ нырка́м
В. нырка́ нырко́ў
Т. нырко́м нырка́мі
М. нырку́ нырка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

по́чка​II анат. ны́рка, -кі ж.;

блужда́ющая по́чка мед. блука́ючая ны́рка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

kidney [ˈkɪdni] n. anat. ны́рка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

блука́ючы, ‑ая, ‑ае.

У выразах: блукаючая нырка гл. нырка. Блукаючы нерв гл. нерв. Блукаючыя агні гл. агонь. Блукаючыя зоркі гл. зорка. Блукаючыя токі гл. ток.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ныро́к

‘скачок у ваду; прыём у боксе’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ныро́к ныркі́
Р. нырка́ нырко́ў
Д. нырку́ нырка́м
В. ныро́к ныркі́
Т. нырко́м нырка́мі
М. нырку́ нырка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

floating kidney

блука́ючая ны́рка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Мы́рка ’нырка’ (Бест.). Да нырка (гл.). Аб мене н > м гл. Карскі, 1, 324.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

nerka

ж. анат. нырка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

kidney

[ˈkɪdni]

n., pl. -neys

ны́рка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)