сваво́льны, -ая, -ае.

1. Гарэзлівы, гуллівы.

Свавольнае дзіця.

С. ветрык (перан.).

2. Схільны да свавольства; упарты, неслух.

Нічога не слухае гэты с. сын, усё па-свойму робіць.

|| наз. сваво́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

krnąbrny

упарты, непаслухмяны; неслух

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

убо́іна м. и ж., разг., презр. (о мужчине) лентя́й, не́слух; (о женщине) лентя́йка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

recalcitrant

[rɪˈkælsɪtrənt]

adj.

непако́рны, непаслухмя́ны

recalcitrant person — непако́ра -ы, не́слух -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

oporny

упарты, адпорны; які супраціўляецца; неслух

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Разне́слух ’найвялікшы неслух’ (Нас.). Паводле Карскага (2–3, 90), ад не́слух (гл.) з прыслоўем раз (гл. раз-), што надае ўзмацняльнае значэнне.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

unchecked [ˌʌnˈtʃekt] adj. derog. незатры́маны, нястры́маны;

unchecked passion неўтаймава́ная жарсць;

unchecked power некантралю́емая ўла́да;

an unchecked child непаслухмя́нае дзіця́, не́слух

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

убо́іна, ‑ы, м. і ж.

Адпеты гультай, неслух. — Што гэта, «убоіна»? — пытаецца Ніна, спыніўшы прасці. — Ну, гультайка, няўдаліца... Брыль. [Бацька:] — Казаў жа я табе, каб пачапіў шнурок, а ты, убоіна; не паслухаў бацьку. Масарэнка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стропти́вец разг. упа́рты, -тага м., сваво́льнік, -ка м., непаслухмя́ны, -нага м., не́слух, -ха м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

непако́ра, -ы,

1. ж. Непакорнасць, непадуладнасць каму-н.

Дух непакоры.

2. -ы, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -ы, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -ко́р і -аў. Такі, якога немагчыма скарыць.

3. -ы, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -ы, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -ко́р і -аў. Упарты чалавек; неслух.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)