◎ Немтура́ ’
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Немтура́ ’
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Немчура́ ’
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
герма́нцы, -аў,
1. Назва старажытных плямён індаеўрапейскай моўнай групы, што жылі ў цэнтральнай, заходняй і паўднёва-заходняй Еўропе.
2. Тое, што і
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
не́мец 1,
не́мец 2, ‑мца,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
не́мка 1,
не́мка 2, ‑і,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нарды́зм
(ад норд)
разнавіднасць расізму, вучэнне, паводле якога стваральнікамі цывілізацыі з’яўляюцца нібыта толькі прадстаўнікі «вышэйшай», нардычнай (паўночнай) расы (
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
паліца́й, ‑я,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паабва́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае;
Абваліць усё, многае.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паўту́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае;
Утуліць усё, многае.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разлютава́насць, ‑і,
Стан і ўласцівасць разлютаванага.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)