negatív

a адмо́ўны, негатыўны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пазіты́ўны, -ая, -ае.

1. гл. пазітыў.

2. Заснаваны на фактах, вопыце (кніжн.).

Пазітыўная праграма.

3. Выражаны ў станоўчай форме; проціл. негатыўны (кніжн.).

П. бок справы.

|| наз. пазіты́ўнасць, -і, ж. (да 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пазіты́ўны ​1, ‑ая, ‑ае.

1. Які заснаваны на фактах, на вопыце.

2. Дадатны; проціл. негатыўны. Побыт вёскі і мястэчка з яго пазітыўнымі і негатыўнымі бакамі, барацьба сялян з перажыткамі феадалізму і царскімі чыноўнікамі.. — вось тэмы коласаўскіх апавяданняў. «Полымя».

пазіты́ўны ​2, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пазітыва. Пазітыўныя фотаматэрыялы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

negative​2 [ˈnegətɪv] adj.

1. адмо́ўны; негаты́ўны (у розных знач.);

a negative response негаты́ўны адка́з/во́дгук;

a negative effect адмо́ўны/шко́дны ўплыў;

a negative sentence ling. адмо́ўны сказ;

a negative quantity math. адмо́ўная велічыня́;

a negative chargephys. адмо́ўны электры́чны зара́д

2. песімісты́чны;

We probably will not win. – Don’t be so negative. Мабыць, мы не пераможам. – Не будзь такім песімістам.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

лепто́ны

(ад гр. leptos = лёгкі)

група найбольш лёгкіх элементарных часціц (нейтрына, антынейтрына, электрон, пазітрон, пазітыўны і негатыўны мюоны).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

negative​1 [ˈnegətɪv] n.

1. адмо́ва, адмаўле́нне; негаты́ўны адка́з; нязго́да;

The answer to my request was in the negative. Адказ на мой запыт быў адмоўны.

2. tech. негаты́ў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дыдактагені́я

[ад дыдакт(ыка) + -генія]

негатыўны псіхічны стан вучня, выкліканы парушэннем педагагічнага такту з боку выхавальніка (настаўніка, трэнера); выяўляецца ў фрустрацыі, страху, прыгнечаным настроі і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пазіты́ўны

(лац. positivus = дадатны)

1) які адносіцца да пазітыва (напр. п-ая плёнка);

2) станоўчы (напр. п-ае рашэнне); проціл. негатыўны 2.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

пазіты́ўны

(лац. positivus = дадатны)

1) які мае адносіны да пазітыва (напр. п-ая плёнка);

2) заснаваны на вопыце, фактах (напр. п-ая праграма);

3) станоўчы (проціл. негатыўны).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фуз, ‑у, м.

Разм.

1. Асадак у чым‑н.; рознае смецце. У мутнай вадзе многа фузу. Жыта звеялі, а фуз застаўся. З шарсцянога фузу рабілі лямец. Як выцадзяць воск, застаецца адзін фуз. □ І за рэчку трэба брацца. Заплыла фузам. Лужанін.

2. перан. Негатыўны асадак на душы, непрыемны перажытак. Трэба абавязкова паехаць да сябра і крыху праветрыцца і скінуць той фуз, які патрошку пачынае ўжо набірацца. Колас. // Што‑н. нежыццёвае, непатрэбнае. Кампазітар, меней фузу, — Тромкай, брат, пра кукурузу. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)