нату́ра

(лац. natura = прырода)

1) рэальныя аб’екты рэчаіснасці, якія мастак назірае ў працэсе іх адлюстравання (напр. маляваць з натуры);

2) характар чалавека, тэмперамент (напр. уражлівая н., шырокая н.);

3) тавары, прадукты як сродак аплаты замест грошай (напр. разлічвацца натурай).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

уро́да

‘натура, характар’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. уро́да
Р. уро́ды
Д. уро́дзе
В. уро́ду
Т. уро́дай
уро́даю
М. уро́дзе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дзе́йны, -ая, -ае.

Актыўны, жвавы, энергічны.

Дзейная натура.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бунта́рны, -ая, -ае.

Прасякнуты бунтарскім духам; мяцежны.

Бунтарная натура.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

імпульсі́ўны в разн. знач. импульси́вный;

~ная нату́ра — импульси́вная нату́ра;

і. рух — импульси́вное движе́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

успрыі́млівы, -ая, -ае.

Тое, што і успрымальны.

Успрыімлівая натура.

|| наз. успрыі́млівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

непастая́нны, -ая, -ае.

Зменлівы, няўстойлівы.

Непастаяннае надвор’е.

Непастаянная натура.

|| наз. непастая́нства, -а, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

second nature [ˌsekəndˈneɪtʃə] n. друга́я нату́ра

♦

habit is second nature звы́чка – друга́я нату́ра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

жыццяра́дасны, -ая, -ае.

Які радуецца жыццю, не ведае тугі.

Ж. чалавек.

Жыццярадасная натура.

|| наз. жыццяра́даснасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фанабэ́рысты, -ая, -ае (разм.).

Які любіць фанабэрыцца; з фанабэрыяй.

Ф. дзяцюк.

Фанабэрыстая натура.

|| наз. фанабэ́рыстасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)