Verbum

анлайнавы слоўнік

настаўля́ць^I гл. наставіць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

ачу́ліць

‘прывесці да прытомнасці, наставіць на розум каго-небудзь, што-небудзь (галаву і пад.)’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наклеймава́ць, ‑кляймую, ‑кляймуеш, ‑кляймуе; зак., каго-што.

Наставіць клеймаў на што‑н. Наклеймаваць тавараў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вразуми́ть сов. наста́віць на ро́зум; навучы́ць; утлума́чыць; перакана́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

понаста́вить сов., разг. (во множестве) панастаўля́ць; (наставить) наста́віць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наста́вить^I сов.

1. (поставить) наста́віць, мног. панастаўля́ць;

2. (удлинить) надтачы́ць, мног. панадто́чваць; (надставить) надста́віць;

3. (нацелить) наста́віць; (направить) накірава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нагарадзі́ць, -раджу́, -ро́дзіш, -ро́дзіць; -ро́джаны; зак., чаго.

1. Нарабіць многа перагародак, парканаў, платоў.

Н. рыштаванняў.

2. Наставіць, накідаць у беспарадку вялікую колькасць чаго-н. (разм.).

3. перан. Нагаварыць, напісаць чаго-н. лішняга, непатрэбнага (разм.).

Н. глупства.

|| незак. нагаро́джваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Настыбу́рчыцца ’наставіцца, наставіць вушы’ (Цых.). Гл. настабу́рнаны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

tune in

наста́віць ра́дыё, тэлеві́зар на жада́ную прагра́му

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

◎ Нашупы́рыцца ’наставіць пер’е (пра курэй)’ (Бяльк.). Гл. нашапу́рыцца, нашаперыцца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)