обита́тель жыха́р, -ра́ м., насе́льнік, -ка м., прабыва́льнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жыха́р, ‑а, м.

1. Той, хто пражывае дзе‑н.; насельнік. На партах сядзеў чалавек у цёмнай вопратцы, зусім не падобнай да футравай вопраткі жыхароў поўначы. Шамякін. [Ніна] цяпер гарадскі жыхар, студэнтка універсітэта! Лупсякоў. / Пра жывёл, птушак, рыб і пад. Сярод лясных жыхароў .. [людзі] былі самыя слабыя, самыя няшчасныя. Маўр.

2. Той, хто жыве ў памяшканні; жылец. З парога .. [гаспадыня] баязліва паглядзела на тонкую перагародку майго пакоя, за якой ужо жылі новыя жыхары, Грачовы. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

denizen

[ˈdenɪzən]

n.

1) жы́хар -а́, насе́льнік -а m.

Fish are denizens of the sea — Ры́бы — насе́льнікі мо́ра

2) чужы́нец, яко́му нада́дзеныя пэ́ўныя правы́

3) запазы́чанае сло́ва

4) акліматызава́ная расьлі́на, зьвер, пту́шка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

жыха́р м.

1. (насельнік) Éinwohner m -s, -, Bewóhner m -s, -; Ánwohner m -s, - (вуліцы);

гарадскі́ жыха́р Städter m -s, -, Stádtbewohner m;

карэ́нны жыха́р Úreinwohner m;

мясцо́вы жыха́р Éinheimische (sub) m -n, -n;

2. (які жыве ў кватэры) Bewóhner m -s, -; Míeter m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)