насе́льнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. насе́льнік насе́льнікі
Р. насе́льніка насе́льнікаў
Д. насе́льніку насе́льнікам
В. насе́льніка насе́льнікаў
Т. насе́льнікам насе́льнікамі
М. насе́льніку насе́льніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

насе́льнік м. обита́тель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

насе́льнік, ‑а, м.

Той, хто насяляе данае месца. Насельнікі гарадоў. Насельнікі вады. □ Вярнуліся з мора, з экскурсіі ў горы насельнікі дома. Каваль. Эх, лес!.. Нібы думкі ён ведае сваіх насельнікаў. Чарот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насе́льнік м. Bewóhner m -s, -, Éinwohner m -s, -; Ánwohner m -s, - (вуліцы);

гарадскі́ насе́льнік Stádtbewohner m, Städter m -s, -;

карэ́нны насе́льнік Úr¦einwohner m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

насе́льніца, ‑ы, ж.

Жан. да насельнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

inhabitant [ɪnˈhæbɪtənt] n. жыха́р, насе́льнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

насе́льник книжн., уст. насе́льнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жыха́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Той, хто жыве дзе-н.; насельнік.

Жыхары Беларусі.

2. Той, хто жыве ў памяшканні; жылец.

Ж. з пятай кватэры.

|| ж. жыха́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

denizen [ˈdenɪzn] n. fml насе́льнік; наве́двальнік;

denizens of forest жыхары́ ле́су

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Bewóhner

m -s, - жыха́р, насе́льнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)