дру́жественный дружалю́бны, прыя́зны;

дру́жественная нам держа́ва дружалю́бная нам дзяржа́ва;

дру́жественные на́ции дружалю́бныя на́цыі;

дру́жественные отноше́ния дружалю́бныя (прыя́зныя) адно́сіны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

него́жий непрыго́дны, дрэ́нны;

◊

на тебе́, бо́же, что мне (нам) него́же погов. на табе́, бо́жа, што мне (нам) няго́жа.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

прышэ́сце, -я, н. (уст.).

Прыход, з’яўленне.

◊

Да другога прышэсця (разм., жарт.) — пра што-н. далёкае і няпэўнае.

Прыйдзецца нам чакаць да другога прышэсця.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ве́села нареч., безл., в знач. сказ. ве́село;

в. гавары́ць — ве́село говори́ть;

нам было́ в. — нам бы́ло ве́село

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

вядо́ма.

1. пабочн. сл. Зразумела, канечне, несумненна.

Нам хацелася, в., пачуць ад яго нешта незвычайнае.

2. часц. Бясспрэчна, так.

Ты напішаш мне? — В. напішу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

паздаро́віцца, -іцца; безас.; зак.

У выразе: не паздаровіцца каму (разм.) — будзе дрэнна каму-н. за што-н., з-за чаго-н.

За невыкананне работы нам не паздаровіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пана́ма¹, -ы, мн. -ы, -на́м, ж.

Летні шыракаполы саламяны або з матэрыі капялюш.

|| памянш. пана́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак, ж.

|| прым. пана́мны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

nam

нам;

гл. my

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

бацькі́, -о́ў.

1. Бацька і маці ў адносінах да сваіх дзяцей.

Шанаваць бацькоў.

2. Продкі, папярэднія пакаленні.

Б. пакінулі нам мудры запавет.

|| прым. бацько́ўскі, -ая, -ае.

Б. сход.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ука́зчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто ўказвае іншым, што і як трэба рабіць.

Ён нам не ў.

Бач, які ў. знайшоўся.

|| ж. ука́зчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)