ábkommandieren
vt адкамандзірава́ць, накірава́ць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
наста́витьII сов. (научить) навучы́ць; (направить) накірава́ць; см. наставля́тьII.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
пасла́ць¹, пашлю́, пашле́ш, пашле́; пашлём, пашляце́, пашлю́ць; пашлі́; пасла́ны; зак.
1. каго (што). Накіраваць з якім-н. даручэннем, куды-н.
П. дыялектолагаў у экспедыцыю.
П. па доктара.
2. каго-што. Адправіць для дастаўкі.
П. бандэроль па пошце.
3. што. Перадаць, выказаць жэстам, словамі, пісьмова свае адносіны, пачуцці да каго-н. (разм.).
П. паветраны пацалунак.
П. прывітанне.
4. што. Кінуць, накіраваць.
П. мяч у сетку.
5. што. Пасунуць, накіраваць (спец.).
П. корпус улева (пра рух цела).
|| незак. пасыла́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. пасы́лка, -і, ДМ -лцы, ж. (да 1, 2 і 5 знач.) і пасыла́нне, -я, н. (да 1—4 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
накіро́ўванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. накіроўваць — накіраваць (у 1–4 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
skierować
зак. накіраваць;
skierować uwagę — накіраваць увагу;
skierować rozmowę na ... — накіраваць размову на...;
skierować sprawę do sądu — перадаць справу ў суд
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Вы́стрыгуць ’выставіць, высунуць’ (Сцяц., зэльв.). Запазычанне з польск. wystryhnąć ’накіраваць, выправадзіць, выставіць; модна, прыгожа апрануць’, якое, відавочна, было збліжана фанетычна з стрыгчы, выстрыгчы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
адрасава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак. і незак., што.
Накіраваць (накіроўваць), паслаць (пасылаць) што‑н. на пэўны адрас. Адрасаваць пісьмо маці. // Накіраваць (накіроўваць), звярнуць (звяртаць) да каго‑, чаго‑н. Я адрасую слова Да Аб’яднаных Нацый. Куляшоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абру́шыць, -шу, -шыш, -шыць; -шаны; зак., што.
1. гл. рушыць.
2. перан., на каго-што. Накіраваць усю сілу пачуццяў, клопатаў і пад.
А. лютасць на ворага.
|| незак. абру́шваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
wydelegować
незак. камандзіраваць; накіраваць дэлегатам (прадстаўніком)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
pokierować
зак. накіраваць; паказаць шлях (кірунак)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)